yazgı

Kaç dünyadan yalnız geçtin

Bir leblebi

 bir tesbih tanesi

sayy…

Geceyi unutacağız

Bir soluk ağırlıktan kaçacağız

İhanet

Hep ihanet

Münire ‘’şavkı burk da git’’

İnkar, hep inkar;

İnkarın inkarı…

Güvercinler çölde bir kuyuya düşüyordu

Yukarda kuşlarının yanında demiş babası

Burada bir saksafon sesi duyulur…

Kayıplarımızdan kalan boş yeni alanlar

Yosunlanmış eski duygular

Kadın kendi ateşinden yanacak sonunda

Ölüme gözyaşı hep yakışır

İçindeki karanlığı susacaksın mecbursun

Her taşın altında bulurlar seni

Kaderin değişti sen uyurken

Aynamı size vereceğim

Benim gibi görmeyeceksiniz

Siz benim aynamda körsünüz

Ben de aynalara baka baka kör olmuşum

Tutuşup yanmak

Kömürden ateşe dönmek için

Bir bedene sarılarak ölmek için

Zihninde bir gece ümitsiz

Rulet masası

Şiir için o şimdi çok yaşlı bir kadın

Tek başına savaşan ‘’yazgı’’

Kimsenin duymadığı

İzleyicisiz

Tüm kalabalığın kargaşanın içinde

Yalnızzlık

 sevdası…

Rengin Özesmi