Boşluğa yakarış

Boşluğa yakarış

''İn'' ''Sin'' yok,
Dündeyim
Acının soğuk cehenneminde

Seni kollarımda saklamak istedim
Çocukları seven masallar yazmak istedim

Dün' e dönüş yok
Ama dün benim içimde

Unutulan ne...

Ama güneş verdiği sözden dönmüş
Bugün yağmurlu bir sabah
Pencerelerde kırmızı perdeler

Uçsuz bucaksız öncesiz ve sonrasız
Dediler...

Hayat grinin içinde yemyeşil bir ağaç
Gelmez divana
Gökyüzü mavi sığmaz deftere

Kuşlar korosu muhakkak
Az sonra gelecek
Dediler...

Rengin Özesmi

Hayat

Hayat

ölünmüş-o portakal ağacının gölgesinde

mermerden masanın üstünde yıkandı -lar
üç gözlü dev masalında şimdi tek gözlü bir çocuktum
gölgesi kırık...

Kar, amansız ölüm-o beyaz sessiz -ağlama-dünsüz yarınsız-

amansız

''hayat''

aynada bir kadeh

gidenler için

ölümsüz yalnızlığa

içelim

bu acı çok ağır

üşüyorum...

yüzümü unuttum
ama denizler ve yüksek dağlar aklımda
hatıraların içinde yaşanacak

kum saati mum saati su saati

enerjisiz çalışan bir saati bekledim
bir kuşun ağzından hep bir bilye düşüyordu

annecim neren acıyorsa beni orana koy...

Rengin Özesmi

Aliya

Aliya

Direnişsiz, uzakta, geçmişte
Bir iyiliğim şimdi ben
Çaputlu dalları, boncuklu oyunlu
Bir ağaç

Dilinden eksiktim
Güneşe bakıp yakardım

Ölüm soluksuz fısıltı
Dört yanım sensin

Aşka tutulmuş bir gece
Ama siz kendinizdiniz
Onca gizlilik varken

Aliya
Yavaş yavaş korka korka sevelim
Geç kalmadan...

Rengin Özesmi

şiir için

Şair / The Poet- Marc Chagall. 1911

Şiir için

Aynaya bakıyorSUN-Üşüyor ayna-

DEĞİŞİYOR anlam

şiir için -
kandırılmış bir zihin

-hileli bir dil-yumuşak sesli bir kadın
şizofrengi aynalarda kendimi yaralattım-dedi

('çay soğur sigara biter,mum erir'' ''Şizofrengi 13'' )

-mavi mürekkep şişesi patlasın
lacivert kan kağıda aksın
hava yağmurlu-sokak sensiz, siyah beyaz o eski fotoğrafta donuk bir yüz,

uzakta kendini yaralayan bir kadın olsun-

ey ! kendisinin sırrı -şeyleri var eden ışık-
dokumacının mekiği, tarağı
yüzünde duygusal savruluşlar

tekrarlanamayacak ol ''an'' !

Düş-' tün-Baykuş gözü-

Dilsiz tonundan-Amasız bir AN-
dilLendin
şİİR İÇİN...

Rengin Özesmi

güvercin

RESİM: NURİ İYEM

güvercin

Orada mısın
Aynada yalnızlık gölgesi

Eşyanın yalnızlığı
Kadının yalnızlığı
İsyan...

(İsyan YOK.)

dİLLENDİN TAHTAYA ÇIKTIN
bİR KAPLUMBAĞA KADAR AÇ...

Bir kan kırmızısı
Bir siyah tüy
İki ayrı yalnızlık...

Sen hayal kur
Şiire aralık bir resme bak
Çağrışımları kışkırtan bir soyut olsun

Adı konmamış bir duygu
''Dokuz yaşında''
''Memeleri bile çıkmamış kız çocuğu''

''DaNsÖz''

(BİR İHTİYAR CADI ŞİİRE GİRSİN)

Elli kuruşa boncuklar
Arzulu bakan adamlar...
(O KOCA KARININ YATACAK YERİ YOKMUŞ.)

Yarım kalmış bir örgü
Kolları kopmuş naylon bebekler
Eski eşya kokusu
Kirli insan kokusu

Hangi düğünde
Hangi kim çocuğun üstünde
Parlak elbiseler...

(Gözyaşı kapısından geçiyor çocuk)

Kimsesiz korku
Kimsesiz ağlayış

Bir marangoz rendesi çalışıyor
Tahtaya,
Kadına,
(Çocuğa)...

Çocuktan ''dansöz''e
Sözcükler şiirden sürülsün

Cevap VAR-YOK

gÖMLEK LEKELİ

Çamurdan

Çamura

Düşmüşüz

Güvercin.

Rengin Özesmi

rüyaya ihanet

rüyaya ihanet

kendi etrafında döndün kalbine doğru

bir mızrak gecenin zırhını deldi

bir sözcük kalbine saplandı

kasvet,

içinde uçamayan güvercinler

dualar rüya gördürecek dediler...

çiçekler işlenmemiş saf beyaz,

çarşaflara sardılar

öldüğün vakit çok geç çok erken

ağladılar çok geç çok erken

gülümsedin,

yüzüne baktım

aynalarda çoğalttım...

kırk ikindiler geçti

otuz iki yıl sonra hala

çok özlediğimi sen bil...

orada mısın?

düşteydim...

hangi düşü gördün?

hatırlamıyorum

rengin özesmi

kRİSTAL

Saklandığın o bakışının arkasında
Sessizlikten oluşmuş,
BİR BOŞLUK GİBİ

Kendisinden çıkamayan bir acı var

Görülemeyen...
 

Gölgelerle işleyen karakalem BİR YÜZ
Çalışılmış...

Bir yüz, benzerliği kovalayan

Kesik KESİK çizgiler yalan söylüyor

Bu sen değilsin

Mayıs, biri yürümüş geçmiş hayatından

Ocak, biri ağlayıp gitmiş,

Karlara karışmış üşümüş

Hiçbir şey yaşadın, yaşamadın bekledin
 

Gece duyguyu denize bağışladı gitti

Bildiğin duygu, hep aynı yalnızlık

Hep aynı yalanlar
 

İçinde kanayan bir yara var

Camların içine şiir birikiyor

Camlar patlayacak
 

Rengin Özesmi

yokluk

yokluk

inci kolye.

Bir kadının son arzusu-
ele avuca gelmeyen rüzgar,
özürsüz rüya...

alacalı bulacalı akıl
Koyu yalnızlık,
o boş kağıt,-ve ben- çoğul hayatlar arasından geçtik

yüzler var,
göz burun ağız yok
ama ÖLÜLER yine de gülüyorlar
Uzayacak bir gölge…

Ölüm bekleniyor…

-uzun gece söyle bana
yokluk nedir?
Kimsesizlik?
Kendinlesin...

Unutulanlar kutusuna
henüz girmemiş bir yüz
dönüşsüz bir saat
Gece yarısı
aralıkta bir çocuk
-nefessiz- umutsuz
kağıt çiçekler umutsuz-
Odadaki hava umutsuz
duygu-
acı
Acı-masız
gö-zü-pek
bem-be-yaz sıkıntı
yer ile gök arasında sallanan şiirler...

Ve sonra kapkara sessizlikten oluşmuş bir boşlukta
hep beraber göründüler
ey yunus
ey rumi
ey yar..

ORADA MISIN?
Düşteydim..
hangi düş' ü gördün?
Hatırlamıyorum..

yemin olsun ki hatırlamıyorsun!
can ve ten sarhoş
sanduka' n şiirin divanında

yokluk...
çığlıksız bir çölde
içinden geçtiğini zannettiğin zaman

yokluk nedir?

Rengin Özesmi

bir boşluk düşündün

bir boşluk düşündün

Bilmediğin vaat edilmiş bulanıklık
Harab edilmiş düşlerden kalan...

Bir boşluk düşündünrüzgar kuşu öldü

Buz gibi sözcükler söylendi dalgalara kulağında çığlıklar

Ağlamadan az önceki duygusunda, bir çocuk yüzü
Unutma annen sen uyuyana kadar yanında kalacak…

Karalar odasında kapı yok duvar çatlak
Unutuş zamanını bekleyen sarı bir boşluk

‘’Eski’’ ümitsiz bir arzunun peşinden
Kum akıyor zamanından önceye

Sanki bağışlanmamış bir çocuk
Bekleyen bir ‘’Kaza’’ kırmızısı

(O artık hiçbir kırmızı ile aynı değil)

Kapının eşiğinde rahatsız edici ‘i’ ler
Zaman dinlensin uyusun

Bir ışık sarı, -bir ayna
Eskiyi gösteren sararmış bir yaprak

Bilmediğin bir yüz göğsünde kedi taşıyan bir kadın
Unutma annen sen uyuyana kadar yanında kalacak…

Rengin Özesmi

sabaha hazırlık

sabaha hazırlık

Alaca karanlık
Rüya, beyaz sayfada mavi mürekkep lekesi
Zamanda savrulan mekansız saf duygu

Zeytin ormanı, kaz sürüsü
Masal sesleri,

Alaca karanlık, bir horoz
Bir çite tırmanıyor
Çığırıyor uyanın!
Uyanın!

Her şeyi mavi ışıltılara boğan Akdeniz güneşi
Ateş kırmızısı, güneşi örten bulut
Süzüyor kırmızıyı yaklaştırıyor
Uzaklaştırıyor acıyı...

Bütün duygular birbirine çarpıyor
Tortusu yapışıyor kağıda acının

Ressam fırçayı titreterek boyuyor horozu
Bir göz seyiriyor, dudaklar bükülüyor
Ruhun tutkuları fırçaya ulaşıyor

Fırça pür telaş...

Rengin Özesmi

düş yorumu

düş yorumu

hiç bilmiyorum dedi sardunya
keskin kokuyu soludu ölümlüler
anlamlar aynası değişti
koku Hiçbir yere gitmedi

tensel değinme hissi kaldı sanki...

o sarıya benzer bir sarı olmadı
bir daha
elmanın kışkırtıcılığı söndü
ölümlülere tek düzelik,
yavanlaşma kaldı
kahverengi eski ayakkabılar kaldı...

istediğiniz kadar korkabilirsiniz
kekeme konuşabilirsiniz

acı çekmenin yaratıcı melankolisi
söyleyebilme gücünüz
üç bin tanrısı Freud' un

müziksiz hayat ve
üstüne yastık kapatılan telefon sesleri
ve parmak izleriniz kaldı...

rengin özesmi

kağıttan acılar

kağıttan acılar

kağıt yanar,
kağıt yırtılır

başka?

suda erir...

kayıtsızlar için
acılara yabancı,
rüzgarın susmuş-içinde şahlanan atlar yorulmuş olsun

kalbim soğumuyordu...

(yorgun bir işçi gibi
üçüncü ilgiyle geçiyordu günler)

ezildiğin şiddetli koma hali-beşinci gece ''kim'' in düşü

gündüzü doğuran geceye-şiir bebek uyuyor-ah dostum ölecek mi
korkma tanrıların en eskisi gece-onu sana verecek

çocuğu doğuran anneye-gündüzü doğuran geceye-anne sol, çocuk ol
gece sol, gündüz ol-güneşten gebe kalan toprağa
toprağı dölleyen denize yalvarış...

şefkatli gözlerine bakmak için -geldim bak-kalbim kapatamıyor kapılarını
acıları yaktım kül ettim bak-geceye sarıldım-kırların yalnızlığından sıkıldım

hece hece hatırladım-bağışlanmış unutulmuş gibiyim

ateşi sönen geceye-bana raslayan acılara...uzun uzun susabilen yüzüne
şefkatli gözlerine...-

Rengin Özesmi