resim:Alone (Seule) <<Yalnız>>, 1896
by Henri de Toulouse-Lautrecşarkı gibi,
sanki hicaz gibi-
gül yapraklarının küllenmesi gibi kederli…
bir yeni gelinin kolunundaki
bileziklerin şıkırtısı gibi,
hüzünlü…
bir ''an '' sanki akışsız-
müziğin akışına hiç uymayan def sesi gibi…
(kapılmayı önlüyor, duyguyu kesiyor, durduruyor…)
kendi sesimi tanımıyordum
çok sıkılıyordum
sen sesime düşüyordun…
(annem hep kederli...,(sanki erken gideceğini sezerdi)
(Eski bir yalnızdan öğrendiğim)
(Kendime söyleyemediğim)
(o ''yalnız güz'' herkese gelecekmiş)
bir gündüzden bin YALNIZ gece geçti
o ''yalnız güz'' geldi…
aynada gördüm…
bir kara şiir gibi aklımda yalnızsın
sen sesime düşsen, ben çok sıkılsam
sesimi tanıyamasam...
yeniden eskiye düşsek,
bilmiyorsun
yalnızların aynasında
yalnızdan daha yalnız bir yüz taşıyorum...
yalnızların aynasında
yalnızdan daha yalnız bir yüz taşıyorum...
aklımda bir kara şiir gibi
yalnızsın...
eski yalnızların 'ah' ları
yeni yalnızların 'ah' ları
hiç benzemezlermiş
yeni yalnızların 'ah' ları
hiç benzemezlermiş
eski resimlerde bir yalnız yüz
gördüm
bir gündüzden bin yalnız gece geçti
hala gelmedin...
Rengin
Özesmi
bir gündüzden bin yalnız gece geçti
hala gelmedin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder