Unutma Kutusu

-Unutmalar kutusuna girmemişiz gibi

çıplağım camdan kalbinde-Görünenin derinliği olmaz mı

Kör sağır dilsiz öfkesiz tekinsiz yollardayım-Gece ve gündüz gibi başkayım

Öfkesizim ıslak taşlara basıyorum-Sımsıcak kulağıma çarpan

Sesinle gel, geçmişten geçmiş gibi -Şehirden artmış gibi yapalım

Eskimiş zannettiğim bir arzuya yakalanmış sancılı

Yangın gecelerinden korkuyorum yeniden

rengin özesmi

Kaatı sanatçısı Haluk Kürkçüoğlu

ciğergah yarası

Sefere çıktım şiirlerle

Omuzumda geçmişin yükleri de olsun diyordum

(Ayrılık hep daha ağırdı belki, geçen acı günlerimden)

yola düştüğüm zihinsel o görünmez anda

ne oldu acaba zihnimde

Bir saman alevi gibi ışık çakması, 

nereye götürüyordu beni?

                                                                                                      Haluk KÜRKÇÜOĞLU Ebru ve Kaatı 

Yüreğimde yaralarla şiirlere gidiyordum belki

Ve yine dönüyordum hep aynı yere…

her gece sesleniyorum şşşt.. ey şiir! Nerdesin?

karanlık yollarda mı?

Sezgide gizli anlarda mı?

rengin özesmi

yuvarlanmak

Amansız kardeşim

düşlerimi de aldın gittin sanki

kıvrak zekanla beni hep yağmaladın,

Yine mi geldin düşüme yoksa?

Gerçi aramızda hep deniz var annem var mehmedimiz var

ve sonsuz dalgalar vardı

 Kırlardaydık yine benimleydin

ve aydınlık seviniyordu bizi görünce

geniş kahkahalarımıza bu günü bağışlamak için

bu perişanlıktan daha güzel.

rengin özesmi


                                          kaatı, ebru : haluk kürkçüoğlu

sus pus

yanından geçtikleri zaman-

bir yaşam çizgisi gibi göründü kadına

mavi pullar kadının üstünde-özgürlüğünü engelliyor 

daha uzun daha gölgeli bir öğleden sonra olamazdı 

o suspus  oluyor-

kadın uykuya geçiyor

Sen kırmızı ben yeşil sulardayız                                        kaatı :  haluk kürkçüoğlu

anne kokusu o eski evde kaldı

bu yeşil yaşlandıkça anlatılanları unuttukça

ve unutulmuş öyküleri hatırlamadıkça

biraz daha zaman...

rengin özesmi

                                ha                   hhaluk kürkçüoğlu

rüyada

Uyku geldi bir kedi gibi sokuldu koynuma-gözlerimde kum 

bulutlu bir zihin-acelesiz karaltılar gördüm-rüzgarsız bir yolda yürüdüm

çığlıksız- dalgasız- dönüyordum kayaların üzerinden yürüyerek

suratım sakindi-balıklar zıplıyordu suyun içinde-ağaçların gölgeliğinde insanlar uyuyordu-denizle gökyüzü arasındaki uyum yok oldu birden -balıkları gökyüzünde gördüm okyanus başımın üstündeydi.

rengin özesmi

sallak...

şiirciyi bekledim - bir sürü sallanan sandalye var içimde

çıldırmış - (ağaçtan yapılmış sandalyeler

orman ağlıyordu- bir vitrinde)

 rengin özesmi

acayibine...

sıkıcı değilim-bu akşam, yorgunum-uykuya daldım

bir ses, duymadım-bilmiyorum-şiir tasviri ile uğraşıyordum

(kuşkusuz  bir kalem ve bir kağıt-beyaz sayfa- bir ağaç gölgesi)

bir dalga, - bir müzik aleti,

bazen bir delinin çizimleri gibiyim--

bazı günler ölü bir yaprak gibiyim

içimde bir kadın uyandı-bir pencere açıldı- basit yerimi gördüm.

 rengin özesmi

YALNIZ YAŞAYANLAR DÜNYASINDA

sanki her şey görüntüydü-yalnız kalışlar dünyasında hiçbir şey çoğalamazdı

böylece yavaşlamanın ve yavaşlatmanın ustası bir kadın o geceye adını koyardı-

kar-sessiz ağlama-ağaçların üstünde kan-sessiz beyaz kar’ ın üstünde-bu eller senin ellerin

uzun ışıksız kış akşamlarından birinde-rüzgarın gecesinde
ne güzel-benzeyebiliyorduk birbirimize

bugün o geceden hayır gelmez artık 
aramızda hiçbir uzaklık yok-
dünyada-çok geç kalınmış bir saat…

rengin özesmi