kendi etrafında döndün kalbine doğru
bir mızrak gecenin zırhını deldi
bir sözcük kalbine saplandı
kasvet,
içinde uçamayan güvercinler
dualar rüya gördürecek dediler...
çiçekler işlenmemiş saf beyaz,
çarşaflara sardılar
öldüğün vakit çok geç çok erken
ağladılar çok geç çok erken
gülümsedin,
yüzüne baktım
aynalarda çoğalttım...
kırk ikindiler geçti
otuz iki yıl sonra hala
çok özlediğimi sen bil...
orada mısın?
düşteydim...
hangi düşü gördün?
hatırlamıyorum
rengin özesmi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder