mührüne isyan

 tablo :-çığlık- Edvard Munch

genç çığlık,

(gerilmiş bu yüz,

bu ter, mührüne isyan)

Mührümü sökmediler

sonra beni çılgınca dövdüler

çölde "az" dım

Bir kum tanesi ateşi

yandım…

Baştan ayağa çıplak

mukadderat, kader, zarf…

–mühür…–

mührümü sökmediler

annem beyazlar içinde…

–acının kan banyosunda yıkandım–

en uzun düş söndü

mum kızıl

söylenmemiş cezalar

gövdem parçalanıyor

iç organlarımı yakıyorlar

ciğerim, memelerim sökülüyor

Aynadan gizli bir gece–Şarkı

"yabancı kollarda"

Üşütsün zaman acıyı

düşer yüzün

elin ayağın tutmaz…

bir yaprak gül çıkar yüzünden

içinde bir çocuk ağlar avunur

avunur kendince

zamanın kökeni yok

öncesiz "ol"

sonrasız "ol"…

sen şiirsin ("ol" mayan)

ben "o" yum

("o" olan)

kusur bulucular geldiler

kuş kanadında aynalı çarşı

dansçılar içinde çıldıracak

boynuna yapışmış kediler

vahşi vuruşu kalbinin

teselli bağışlayacak kimse yok

tekinsiz netameli bir gece

başka bedenlere başka ruhlara

girip çıkan şiir– ("ol")–

sözcüğü yere çalan ben miyim

"ol" mayan bir gece

–kadın bütün kollar yabancıdır dedi kendine–

sen "şiir"-sin

–ben "o" muyum–

resimlerden dışarı sesler çıkıyor

çığlıklar daha çok

–yaralarıma bakıyorlar yabancı gibi…

sana ait olanı sakla, anla,

anlat dedi şiir…

orada karanlık var dedim

"o" her yerde karanlık var dedi.

Rengin Özesmi