2 Mayıs 2019 Perşembe

Değiller




bir ben-
bir yalnız kendim ile –
o değilden geliyordum
dövülmüş gibi, uykusuz gibi
sürgünde
nefes nefese
kozanın içinden
şiirin unuttuğu yerden
hayır, o değilden geliyorum
gizli kalamayan biri
şiirden sürülmüş bir zengin
o değil, deniz bilmeyen olur başka ne…
rüzgar,
güller,
bir de güz kokulu gülümsemen
çalı çırpı gibi çaresiz
sesim
sürgünde
(imgeleriniz bunu biliyor mu
ölçüp biçiyorsunuz)
soğudum ben sanki
birlikte güldüğümüz an’ lar 
kaldı
kalmışsa…
acılarımı ninnilerle uyuttum
bir ben
bir yalnız kendim ile
yenilmediğimi zannediyordum
birlikte nefes nefese 
yaşıyoruz
bıraktığınız yaştayım
İçimde şimşekler unuttunuz
sessiz çığlıksız
benim o;
çalı çırpı gibi çaresiz
gözleri kapalı, düşünen bir kuş
rüzgarda…
ağlayan o sonsuz sekiz ve siz
o değilden geliyordunuz…
acılarımı geri veremem o değil
acılarıma yabancısınız o değil
şiiri kendisi kılan suç
ayrılıştır,
dallarım kopuyor…
rengin özesmi

tablo : şafak eyüboğlu

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder