Teyeller

o

imkansız

boşlukta…

dağı, ağaçları-kimin kim olduğunu unutarak

rüyalar boştu aslında
kim kimdir hiç bilmezdik dediler

şiiri kendinin yaratıcısı yapan neydi-şiir dikiyorum dedi terzi

şiir kendini tutuşturur, kendini yazar ve sonra yeniden kendine kaçar dedi şiirci

şiir kendini diker teyel teyel bırakır-ve sonra yeniden kendine kaçar dedi terzi

hayata mürekkep bulaştı-şiir nefesini tutarak kendini okudu.

gövdesi acıdan ikiye kıvrılmış

beyazlar içinde bir kadın

asıldı saçlarından

bir kenardan tutun haydi şiirin ağrısını geçirin –

düğüm, işte dikiş

işte teyel

kargalar uçarlar kara,-terzi üzerinizde çalışır-

kesintisiz sessizlik, -

şiiri kendinin yaratıcısı yapan neydi-

şiir dikiyorum dedi terzi

resim yapıyorum dedi şiir…

rengin özesmi