En uzun suskunluk
korkusuz kokun sessizdi
parlayan ay' ın
altında
bir gece
öpüştüğün o denizin siyah
suları
bulutlu yüzünde annenin sureti
kulağında
güvercin sesleri
muktedir olduğunu bilmeyen
çocukluğun
yoksun duruşun.
kendine açtığın
yaralar...
açılmayan kapılarının
içinde ''kim'' i
bıraktın ?
Acıları utandırıp
talihsiz sevdaya
inanmış
gidiyorsun.
Rengin Özesmi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder