Çocukluğum geri gel

masal gibi bir ev

yastıklar, basma perdeler
tahta kutular , bakır siniler
çocukluğum...

(ümitsiz özlem,üstüne şiddetli acı)

güzelleşiyor zaman burada
sözcükler yok
bedenler konuşuyor, deviniyor
geziniyor...

şimdi de oturup çakıl taşları üzerine
bir şiir çağırıyorduk
avuçlarımız ısınıyor yalnızlık yıkanıyordu

bembeyaz sırla kaplı bir günde
dünden habersiz bir çocuk seviniyordu

harıl harıl heyecanlı
beceriksiz hem de sakar
dilden öte bir çocuk seviniyordu...

Rengin Özesmi