Memed

Söylemez gülmez idi
Belki bir sevdanın içinde uyumuş idi

Ergen masum ve boş yere
Yemin etmeden günahlara
İç suyunu döktü sağır geceye

Başının üstünde hiç kent göğü
Avluya taşıdılar onu
Okşadılar önce bilmediği bir dille
Buz gibi mermere yatırdılar
Buz kesecek yüreği soğuyacakmış
Gitmeden önce öteye

Soluktu üşümüş gölgesiz..

Rengin özesmi