ÇİNGENE

Kendine yeni bir sabah çiziyor çingene
Evin gölgesi üşüyor
Kimsenin bilmediği sebepten
Elvedasız sözler birikmiş evde
Çingenenin içi dar
Savrulmuş uykudan
Ağlıyor sesini çoğaltarak
Görüntüleri derinleştirip ağlıyor
Tenekeli mahallede güvercin çingene
En çok seni sever
En çok senin eline yakışır
Hayal gibi esen rüzgarından
Suyundan kuşundan kedisinden
Dar yollarından geçerek mahallesinin
Fotoğrafları çerçevesizleştirip
Ağlıyor çingene
Gülümse çingene
Eski kırık dökük faytonunda uyu çingene
Oyna çingene
Eylen saçına mendil bağla
Sür beyaz köpük
Siyah yüzüne yakışsın
Rengin Özesmi

Memed

Söylemez gülmez idi
Belki bir sevdanın içinde uyumuş idi

Ergen masum ve boş yere
Yemin etmeden günahlara
İç suyunu döktü sağır geceye

Başının üstünde hiç kent göğü
Avluya taşıdılar onu
Okşadılar önce bilmediği bir dille
Buz gibi mermere yatırdılar
Buz kesecek yüreği soğuyacakmış
Gitmeden önce öteye

Soluktu üşümüş gölgesiz..

Rengin özesmi