Memed
Söylemez gülmez idi
Belki bir sevdanın içinde uyumuş idi
Ergen masum ve boş yere
Yemin etmeden günahlara
İç suyunu döktü sağır geceye
Başının üstünde hiç kent göğü
Avluya taşıdılar onu
Okşadılar önce bilmediği bir dille
Buz gibi mermere yatırdılar
Buz kesecek yüreği soğuyacakmış
Gitmeden önce öteye
Soluktu üşümüş gölgesiz…
rengin özesmi
nefes kuşu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder